Sponsor podaje cel do PM-a. PM prowadzi go środkową częścią projektu przez cały czas osłaniany przez sponsora. Zgodnie z przyjętą strategią sprawnym zwodem przekazuje go do zespołu projektowego. Proszę państwa, co za podanie. I tu dopiero zaczyna się akcja. Ci zawodnicy z zespołu projektowego to prawdziwi magicy.
Sponsor podaje cel do PM-a. PM prowadzi go środkową częścią projektu przez cały czas osłaniany przez sponsora. Zgodnie z przyjętą strategią sprawnym zwodem przekazuje go do zespołu projektowego. Proszę państwa, co za podanie. I tu dopiero zaczyna się akcja. Ci zawodnicy z zespołu projektowego to prawdziwi magicy. Sprawnie przekazują między sobą cel, by w finale tej akcji wbić przedmiot wprost dostawy wprost do klienta. Klient podrywa się z fotela i szaleje, szleje ze szczęścia. Tak proszę państwa. Mamy kolejny sukces! A teraz czas na piwo!
Część I. Unboxing
Na ile projekt przypomina emocjonującą grę, jak w opisie zamieszczonym powyżej? Zacznijmy od najprostszych analogii. Wejdź teraz w buty zapalonego gracza, przed którym leży zafoliowane pudełko z nową grą. Co tam jest w środku? Co znajdziesz w pudełku z grą pod tytułem „Projekt”?
1. Precyzyjna instrukcja powszechnie znana pod nazwą „metodyka”.
Jasno określa cel, reguły i przebieg gry, określa role graczy. Jej zadanie polega raczej na ograniczaniu niż rozbudzaniem emocji związanych z udziałem w rozgrywce. Daje poczucie racjonalności procesu zaliczanych kolejno zadań i kamieni milowych. Sprawdza się też w sytuacjach, gdy stajemy przed niewiadomą lub sytuacjami bez wyjścia, w myśl zasady: gdy wszystko inne zawiedzie – zajrzyj do instrukcji.
2. Plansza do gry w postaci rozbudowanego wykresu Gantta.
To rodzaj połączenie Szachów z Chińczykiem. Tworzenia Gantta trochę przypomina mechaniki gier z motywem osadników. Jedna chata daje trzech pracowników, tartak 4 jednostki drewna, kopalnia 3 jednostki żelaza. Do tego trzeba wyrobić się między wschodem a zachodem słońca, a zanim postawisz na planszy oborę, musi już być zbudowana stodoła. Innymi słowy ważna jest kolejność realizowanych zadań oraz zależności między nimi.
3. Karty graczy
Opisują role, i przypisane do nich zadania oraz moce, jakie zyskuje gracz. I tak np. sponsor zyskuje moc ochrony i uzdrawiania, KP moc decyzyjności w rozsądnych granicach, zaś zespół projektowy to konglomerat mocy sprytu, magii i miecza.
4. Wyważone proporcje między losowością, a decyzyjnością
Idealna sytuacja to taka, kiedy przebieg gry w projekt w pełni zależny jest od Ciebie. Jednak czy jest możliwa do osiągnięcia? Zarówno życie jak i gra niosą ze sobą wiele niespodzianek. Racjonalny PM identyfikuje ryzyka i szacuje prawdopodobieństwo ich wystąpienia. Zapobiegliwy PM niczym wytrawny scenarzysta rozpisuje alternatywne warianty działań. Czy jednak dzięki temu uniknie nieprzewidywalnego. Nieprzewidywalne, zgodnie z nazwą, jest nieprzewidywalne. Ślepy los ma to do siebie, że zadba o to, aby w grze w projekt zachować równowagę między decyzyjnością a losowością. Dobrą praktyką dla gracza jest tutaj pokora i zwinność.
5. Kooperatywna mechanika gry
W grze w projekt każdy z graczy chce zrealizować własne interesy, jednak na dłuższą metę wszyscy grają do jednej bramki. Czy na pewno wszyscy? Oczywiście zdarzają się (jak w grze w Mafię) wyjątki, kiedy zwycięstwem dla ukrytych mafiosów jest wybicie jego mieszkańców i klęska miasteczka. Tu PM może zajrzeć do instrukcji, gdzie znajdzie narzędzia służące analizie interesariuszy. Na ich bazie wypracuje strategię działania z (mniej lub bardziej ukrytymi) członkami mafii, którzy źle życzą powodzeniu projektu.
Część II. Rozgrywka
Pudełko rozpakowane, karty rozdane, plansza, pionki kości na swoich miejscach. Teraz czas przyjrzeć się rozgrywce i stylowi gry. Co tutaj jest ważne i co się liczy? Aby przybliżyć nasze podejście w tej sprawie, odwołamy się do koncepcji gier skończonych i nieskończonych Simona Sineka.
Gra skończona to taka, która finalizuje się w zakładanym czasie wygraną lub porażką. Wygrana polega na zrealizowaniu wskaźników wynikających z gry. Podobnie przegrana spotyka nas wtedy, gdy nie spełnimy przyjętych kryteriów. Gracze skupieni są na zwycięstwie, a jego brak wywołuje frustrację i demotywację. Wygrana daje chwilę euforii, satysfakcji i poczucia przewagi nad innymi. Ta huśtawka emocji sprawia, że gra skończona to doskonała pożywka dla hazardu – zarówno w świecie gier jak i biznesu. Często sprawia, że gracz zaczyna żyć i działać dla samej gry. Pragnienie zwycięstwa za wszelką cenę niekiedy zamienia go w szulera. Nawet, gdy zgra się do cna i tak wraca do gry licząc, że wcześniej czy później się odegra.
Gra nieskończona, to gra, która nie ma końca. Co to oznacza w praktyce? Wynik ma drugorzędne znaczenie, a nagrodą w niej jest stały progres. Gra nieskończona realizuje ambitny i ważny cel, który wykracza poza ramy samej gry. Zwykle niesie ona ze sobą również dodatkowe profity, takie jak pozytywne i długoterminowe relacje, poczucie wspólnoty z innymi, zadowolenie z siebie i poczucie uczestnictwa w czymś ważnym, identyfikacja z ważną ideą. Gra jest tylko przyczynkiem do realizacji czegoś znacznie ważniejszego.
Podejście zaprezentowane przez Sineka jest bliskie nam, jako twórcom gier szkoleniowych. Z naszej perspektywy gry skończone są dla nas mało użyteczne. Korzystamy z nich, gdy chcemy zaprosić ludzi do zabawy, która ma mieć doraźny wpływ np. na polepszenie samopoczucie lub zaktywizowanie do działania. Kto wygra lub przegra, ma dla nas marginalne znaczenie. Przeważnie gramy z ludźmi w gry otwarte, które wspomagają ich w realizacji ważnych dla siebie celów rozwojowych. Gramy o uczenie się i rozwój, a nie o nagrodę w postaci stu złotych lub zgrzewki piwa.
Teraz czas na kluczowe pytania, które stawiamy Tobie PMie:
W jaką grę grasz realizując projekt? Na ile to gra skończona, w której liczy się tylko realizacja wskaźników. W jaką grę nieskończoną wpisują się Twoje działania? Jaki ważny i ambitny cel temu towarzyszy? Jakie dodatkowe i długofalowe profity przynosi gra, w którą grasz?
Autorzy:
Krzysztof Kondracki
Trener biznesu, psycholog, twórca gier szkoleniowych, symulacji oraz narzędzi dla trenerów.
Wojciech Grzybowski
Trener biznesu z ponad 20 letnim stażem, coach z powołania, twórca gier szkoleniowych i symulacji biznesowych z zamiłowania.
Dużą radość sprawia nam w naszej pracy tworzenie i prowadzenie szkoleń z grami. To dla nas ciekawe projekty, które zapobiegają rutynie i nadmiernemu przywiązaniu do powielania zrealizowanych już pomysłów. Chronią nas i uczestników naszych szkoleń przed sytuacją, w której trener dobrze się bawi, podczas gdy grupa się nudzi.
Biznes to gra. Ta metafora staje się popularna tym bardziej, że natura gry najlepiej oddaje prawdy jakie rządzą biznesem. Są wytrawni gracze, jest rozgrywka o wysoką stawkę, są kibice, nie mniej entuzjastyczni, niż ci na stadionie (często stają się naszymi followersami – ambasadorami).
Rozgrywka symulacji biznesowej Wschód Dzikiego Zachodu dla Partnerskie Kluby Biznesu Wielkopolska w Poznaniu. Posłużyła jako ciekawa forma integracji środowiska biznesowego. Dobra zabawa sprzyja poznawaniu partnerów biznesowych. Uczestnicy mogli się poznać z całkiem innej strony, a zbudowane relacje sprzyjają budowaniu współpracy.
Gry szkoleniowe zyskały już status pełnoprawnego narzędzia rozwojowego. Widać to w aktualnych preferencjach Klientów. Mając wybór między tradycyjnym szkoleniem a grą lub symulacją biznesową – sięgają często po to drugie. Tę popularność widać też wśród trenerów. Wiele osób już nie tylko chce być Mistrzem Gier Szkoleniowych, ale też ich twórcą.
